Obliczanie zużycia prądu oraz czasu nagrzewania
W linku podanym poniżej znajduję się prosty arkusz kalkulacyjny, który umożliwi wyliczenie czasu oraz zużytego prądu do nagrzania zbiornika.
Link do pobrania arkusza kalkulacyjnego
Dobór wielkości bojlera
Generalnie przyjętą normą jest zasób 30-60 litrów na jedną osobę w gospodarstwie domowym.
Tak więc bojler dobieramy odpowiednio do ilości osób mieszkających w gosp. dom:
Jedna - dwie osoby: 80-100 litrów;
Trzy - cztery osoby: 100-140 litrów;
5 osób: 140-200 litrów.
Itd.
Gdy mamy w domu duże wanny, odpowiednim rozwiązaniem będzie zainwestowanie w większy zbiornik, aby nie zabrakło wody, gdy będzie chciała wykąpać się większa liczba osób na raz.
Liczba wężownic w bojlerze
Liczbę wężownic dobieramy według posiadanych (a także planowanych) źródeł ciepła.
Jeśli wodę będziemy ogrzewać jednym źródłem ciepła np. piec, kominek z płaszczem wodnym, pompa ciepła itp., wtedy wybierzmy bojler z jedną wężownicą.
Gdy posiadamy dwa źródła ciepła np. piec i kominek z płaszczem wodnym; piec i solar itp., wtedy wybieramy zasobnik z dwiema wężownicami.
Gdy zakup drugiego źródła ciepła planujemy dopiero w przyszłości, można zakupić zbiornik z dwiema wężownicami i połączyć je w jedną - uzyskujemy wtedy super wydajną wężownicę, zasilaną jednym źródłem ciepła, z możliwością przyszłej rozbudowy o drugie źródło ciepła bez zmiany zasobnika.
Nierdzewka, emalia, czy epidian?
Bojlery ze stali nierdzewnej
Jedną z najbardziej popularnych i powszechnie stosowanych odmian wymienników ciepłej wody użytkowej jest ta wykonana ze stali nierdzewnej. Zastosowanie takiego materiału w bojlerze gwarantuje przede wszystkim ochronę przed korozją i zapewnia długą (nawet kilkuletnią) eksploatację. Kolejną zaletą wymienników ze stali nierdzewnej jest stosunkowo krótki czas nagrzewania i wysoka wydajność. Stal nierdzewna jest ponadto materiałem o bardzo gładkiej powierzchni, co zapobiega odkładaniu się różnego rodzaju osadów, które sprzyjają rozwijaniu się drobnoustrojów chorobotwórczych, w tym m.in. bakterii legionella. Woda pozyskana ze zbiornika ze stali nierdzewnej pozbawiona jest jakichkolwiek skażeń. Dlatego też ogrzewacze wody ze stali nierdzewnej spotykaja się z dużą aprobatą ze strony szpitali i wszelkiego rodzaju placówek zdrowotnych. Przy zakupie bojlera ze stali nierdzewnej obecność anody magnetycznej staje się zbędna, jako że rdza na wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni zbiornika nie odkłada się przez długie lata.
Bojlery żywicowane
Ostatnimi czasy dosyć częściej i powszechniej stosowaną metodą produkcji wymienników ciepłej wody użytkowej jest metoda wykorzystująca naciąganie płaszczy zbiorników EPIDIANEM (odmianą żywicy). Zabezpieczone w ten sposób bojlery wykazują się znacznie wyższą odpornością na korozję. EPIDIAN dodatkowo wyróżnia się innymi właściwościami, które w wymierny sposób wpływają na eksploatację ogrzewaczy wody:
✓ Jest on elastyczny i dlatego nie ulega pęknięciu lub zniszczeniu na wskutek zmian ciśnieniowych wewnątrz zbiornika bojlera;
✓ Żywica epidianowa charakteryzuje się dobrą odpornością na wpływy atmosferyczne;
✓ Wyniki badań wykazały również, iż epidian posiada dobre właściwości mechaniczne i nie jest podatny na działanie różnych czynników chemicznych;
✓ Epidian charakteryzuje ponadto doskonałą przyczepnością do różnych rodzajów podłoża (szkło, ceramika, metale, drewno);
✓ Dzięki zastosowaniu płaszcza żywicowanego, w ogrzewaczach ciepłej wody użytkowej nie ma potrzeby umieszczania anody magnezowej,jako że pokrywa epidianowa stanowi doskonałe zabezpieczenie antykorozyjne.
Bojlery emaliowane
Inną grupę bojlerów stanowią wymienniki emaliowane. Emaliowanie wewnętrznej powierzchni zbiornika zapobiega odkładaniu się kamienia kotłowego. W zbiornikach emaliowanych anoda magnezowa obniża różnicę potencjałów między wodą a wewnętrzną ścianą zbiornika, co niemal stuprocentowo obniża prawdopodobieństwo pojawienia się korozji elektrochemicznej. Generalnie, obróbka powierzchni stalowych za pomocą emalii charakteryzuje się następującymi właściwościami:
✓ odporność na korozję krystaliczną, pod napięciem i korozję drganiem;
✓ zapewnienie wysokiego stopnia czystości emaliowanych powierzchni;
✓ odporność na działanie wszystkich typów kwasów organicznych i nieorganicznych jak i ich soli (poza kwasem fluorowodorowym);
✓ praktycznie zerowy poziom szkodliwości dla zdrowia;
✓ wysoki poziom wytrzymałości mechanicznej w połączeniu ze stalą;
✓ odporność na rozciąganie (nawet do 70 MPa);
✓ odporność na ściskanie dochodząca do 800 MPA;
✓ znacznie wyższa przewodność cieplna niż stal gumowana lub tworzywa sztuczne.
Bufor - co to i z "czym to się je"
Zbiorniki buforowe mają za zadanie magazynować wodę kotłową, aby ograniczyć częstotliwość rozpalania w kotle, oraz zmniejszyć koszty ogrzewania. Bufor przechowuje ciepło z niewielkimi stratami, umożliwiając jego pobór dokładnie wtedy, gdy jest ono potrzebne. Dobry bufor po pełnym naładowaniu w okresie letnim, podczas ogrzewania ciepłej wody użytkowej (poprzez specjalną wężownice), potrafi "dać spokój" z rozpalaniem w kotle nawet do tygodnia(!!).
Woda w buforze jest odkładana warstwowo, co pokazuje poniższy obrazek:
Dzięki temu nie ma konieczności grzania całego buforu, aby móc pobierać z niego ciepło - najcieplejsza woda znajduje się zawsze w górnej części zbiornika.
Korzyści z posiadania bufora:
- Większa ilość energii, uzyskana z takiej samej ilości paliwa
- Znacząco przedłuża żywotność kotła
- Bardzo rzadkie wizyty w kotłowni - rozpalanie w najgorszym razie raz na dobę, przy grzaniu CWU latem nawet raz na tydzień
- Poprawia spalanie, dzięki temu, że kocioł może pracować w granicach mocy nominalnej
Dobór wielkości bufora:
Generalnie im większy bufor, tym lepiej - możemy wtedy zmagazynować większą ilość ciepła, a co za tym idzie - rzadziej rozpalać w kotle.
Uproszczony wzór na pojemność cieplną bufora to:
Q=m*dt*0,001167.
Otrzymamy wynik w kWh.
m - pojemność bufora w litrach
dt - różnica temperatur z której jesteśmy w stanie skorzystać (np 90-30 czyli dt=60)
Przykładowe wyniki dla m= 2000 i dt = 60
Q=2000*60*0,001167= 140,04 kWh
Ustal maksymalne zapotrzebowanie na moc grzewczą twojego domu jedną z dostępnych metod. Załóżmy, że wychodzi 5kW.
Pomnóż tę liczbę przez 24h — otrzymujesz 120kWh czyli maksymalne dobowe zużycie ciepła i taką pojemność cieplną powinien mieć bufor, aby w najgorszym razie rozpalać w kotle raz na dobę.
Na podstawie ciepła właściwego wody wiadomo, że 1000l wody podgrzane o 60 stopni (od 30st.C do 90st.C) przechowa ok. 65kWh energii (odliczając już z grubsza straty).
Widać więc, że aby pomieścić ok. 120kWh, potrzebne będzie niemal 2000l wody.
Gdy z bufora ma być także grzana CWU, siłą rzeczy szybciej się on rozładuje.
Można to zaakceptować i ładować go nieco częściej albo zwiększyć jego pojemność.
Obliczanie zużycia prądu, oraz czasu nagrzewania
W linku podanym poniżej znajduję się prosty arkusz kalkulacyjny, który umożliwi wyliczenie czasu oraz zużytego prądu do nagrzania buforu.
Link do pobrania arkusza kalkulacyjnego
Przykładowy schemat podłączenia bufora:
Z wykorzystaniem kotła Rakoczy:
WIĘCEJ SCHEMATÓW - KLIKNIJ NA OBRAZEK PONIŻEJ: